Η όλη σύλληψη της ιδέας ήταν καλή.Ωραία σκιαγράφηση χαρακτήρων(όχι όλων).Οι τελευταίες 30 σελίδες ήταν φωτιά και λαύρα(μόνο αυτές).Γαμώτο θα μπορούσε να το έχει απογειώσει αλλά ήταν απλά χλιαρό.Από την αρχή δεν με προδιέθετε να το συνεχίσω.Δεν μου προκαλούσε έντονα συναισθήματα,δεν είχε αγωνία αλλά ήθελα να το πάω μέχρι τέλους μήπως μου αλλάξει γνώμη.Έχουμε να κάνουμε με την απαγωγή μιας κοπέλας της Τζένιφερ και την προσπάθεια του μόνου ανθρώπου που ήταν μάρτυρας της απαγωγής της,του Έιντριαν, να την βρει,μιας και η αστυνομία δεν δείχνει ικανή να κάνει τη δουλειά της.Ο Έιντριαν όμως βρίσκεται στην τελική ευθεία της ζωής του λόγω μιας ανίατης ασθένειας που τον ταλαιπωρεί και συνεπώς πρέπει να δράσει γρήγορα γιατί δεν έχει πολύ χρόνο.Το μειονέκτημα εδώ είναι ότι ο συγγραφέας αφιερώνει πολύ χρόνο από την αφήγηση στις παραισθήσεις του Έιντριαν ως συνέπεια της ασθένειας με αποτέλεσμα να κυλάει υπερβολικά αργά η όλη υπόθεση χωρίς αγωνία.Ειδικά στην αρχή πολλά πράγματα είναι τελείως άσχετα και θα μπορούσε να τα παραλήψει.Δεν δίνεται επίσης αρκετή σημασία στην οικογένεια της Τζένιφερ που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε.Το βιβλίο αυτό με το θέμα που πραγματεύεται θα μπορούσε να σοκάρει αλλά σε καμία περίπτωση δε το κάνει.Σίγουρα σε ευαισθητοποιεί και σε προειδοποιεί αλλά μέχρι εκεί...